İnsanlar, intihar düşündüklerinde vazgeçtikleri nedir sence? Kendileri değil, bu hayattır vazgeçtikleri. Bir yere ait olamamak, kimsesiz olmak, yalnız olmak, çaresiz olmak...
Bazen öyle ikilemlerde kalıyor ki insan yaşamak mı? Ölmek mi? basit bir soru oluyor.
Bu dünyada ömürlük mülteci olmak, koskoca dünyada bir yerinin yurdunun olamaması, bir yere ait olamamak acı verici çok acı verici. İnsanlar zor, yorgunum insanlardan. Güçsüzlerin güç gösterilerinden boş beyinlerin çıkardığı, bir yere varılamayan uzun gürültülerden yorgunum. Varmış (!) yokmuş (!) gibi yaşamaktan yorgunum. Kendimi hapsolduğu yerden çıkarmaya çalışıp çalışıp yeniden defalarca yeniden karanlığa bırakmaktan yorgunum. Yorgunum maskeler takmaktan, yorgunum dünyadan, yorgunum kendimi aramaktan.
Yeni günler, yeni başlangıçlar, aynı sonlar... Yorgunum....